„Historia o pochodzeniu nazwy Bielany Wrocławskie&

Rinnel

Pani od polskiego zadała nam takie oto coś. Wymyślić historię o pochodzeniu nazwy. Nie musi to mieć nic wspólnego z prawdą. Was, drodzy użytkownicy Antsweeta, proszę o wyłapanie wszelakich błędów i ewentualne poprawienie mojego stylu, albo coś...

Dawno temu, tak dawno, że nawet najstarsi górale nie pamiętają kiedy; była sobie mała osada. Nie wielu ludzi w niej żyło, ale ci, którzy jednak, nie wiedzieli jak ją nazwać. Pewnego zimowego dnia, do wioski przybył incognito książę z sąsiedniej krainy. Krążyły legendy, że wyruszył w podróż dookoła świata, a na miejsca postoju wybierał najurokliwsze wsie. Widocznie owa bezimienna osada wydała mu się wystarczająco ładna. Wynajął pokój w gospodzie, a kilkoma złotymi talarami szybko zaskarbił sobie zaufanie miejscowych.

Z powodu srogich mrozów, młody następca tronu nie mógł kontynuować wyprawy. Musiał więc czekać do zakończenia zimy. Pod troskliwą opieką gospodarzy niczego mu nie brakowało.

Nadeszła w końcu wiosna, śnieg stopniał. Wszystko zaczęło kwitnąć, a najwięcej było białych konwalii. Wędrowiec sposobił się do wyjazdu. W ostatnich dniach swojego pobytu wiele czasu spędzał zapatrzony w dal. Z okna swego pokoju miał doskonały widok na olbrzymie łąki białego kwiecia. W pamięci miał również niezliczone ilości śniegu. Postanowił wymyślić nazwę dla tej przyjaznej i gościnnej miejscowości. Myślał i myślał, a w głowie miał tylko jedno słowo; „biel”. Aż w końcu wpadł na pomysł: da osadzie imię od pokrywającego ją wiele miesięcy koloru, a także od sąsiedniego miasta – Wrocławia. Podumał jeszcze chwilę i wymyślił.
- Bielany Wrocławskie! – wykrzykiwał wciąż radośnie.
Po kilku minutach uciechy pobiegł oznajmić to mieszkańcom wsi. Rozradowani ludzie dziękowali księciu i wielokrotnie zapraszali do siebie ponownie. Królewicz obiecywał odwiedzić jeszcze kiedyś Bielany Wrocławskie.

Minęło wiele lat, a miejscowość nadal istnieje. Na przestrzeni wieków wieś rozrosła się i zyskała splendor. Dziś jest głównym ośrodkiem handlowym całej gminy. Jest również domem dla wielu z nas, a dla innych miejscem, do którego powracamy z sentymentem.

Furia

Tak na szybko, bo tylko na chwile wpadłam. Podczas pierwszej lektury wyłapałam powtórzenie:

Rinnel

Ano długo. Ale kto powiedział, ze wszyscy książęta mają wrodzoną inteligencję? ; ) Powtórzenie już poprawiam. A co do kwiatów... Przebiśniegi wydają mi się takie zbyt... Zagrożone, żeby były ich całe pola. Jakie kwiaty rozkwitają wczesną wiosną i jest ich dużo?

Furia

Pamiętaj, że kiedyś dawno temu przebiśniegi mogły być pospolite albo mogły występować regionalnie. Nie znam się na takich specjalistycznych zagadnieniach, może poczytaj o tym, żeby się uwiarygodnić.

Teraz to już na serio uciekam. ;)

Lisa

"Nie wielu ludzi w niej żyło, ale ci, którzy jednak"
Niewielu piszemy razem. I to tak dziwnie brzmi.

Poza tym tekst jest ok :)

Rinnel

Oł rajt! Dziękuję Liso, taki głupi błąd. *wali głową w biurko* Przymiotniki z "nie" piszemy razem, przymiotniki z "nie" piszemy razem!

Furia

Rinnel, dalej głupoty opowiadasz.
Nie z przymiotnikami w stopniu równym piszemy łącznie,
w stopniu wyższym i najwyższym oddzielnie.

Rinnel

A to nie jest stopień równy? Ja już nic nie rozumiem.

Furia

To jest stopień równy, ale napisałaś:

Rinnel

Rozumiem xD Przepraszam, od czasu do czasu myślenie mi się wyłącza.

	Forum www.antsweet.fora.pl Strona Główna :: Opowiadania i inne (po)twory	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Strona 1 z 1